កញ្ញា តាក់ ពិសិដ្ឋរដ្ឋលីដា វ័យ ២៩ ឆ្នាំមានទីកន្លែងកំណើត ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ។ ជាកូនទី២ ក្នុងចំណោមបងប្អូនពីរនាក់។
ជាកូនស្រីពៅ ក្នុងគ្រួសារ តាក់ ពិសិដ្ឋរដ្ឋលីដា បានទទួល ការថ្នាក់ថ្នម ស្រលាញ់ ជាខ្លាំងពីលោក ឪពុក អ្នកម្ដាយ ។លីដា មិនដែលខ្វល់ខ្វាយអ្វីច្រើន ក្រៅពីខិតខំប្រឹងប្រែងរៀនសូត្រនោះឡើយ។ លីដា រៀននៅសាលាបាក់ទូក តាំងពីបឋមសិក្សារហូតដល់វិទ្យាល័យ និងមានចំណូលចិត្តសិក្សាភាសាបរទេស តាំងពីតូចមកម្ល៉េះ ក្នុងនោះមានភាសាចិន និងអង់គ្លេស។
គ្រួសារទាំងមូលធ្លាក់ ក្នុងភាពក្រីក្រនៅអំឡុងឆ្នាំ២០០១ គឺជាពេលវេលាដ៏អាក្រក់មួយ ព្រោះភាពក្រីក្របានវាយលុកចូល ក្នុងជីវិតគ្រួសារ លីដាទាំងមូល។រោងចក្រផលិតដែកគោល ដែលឪពុក លីដា ជាម្ចាស់ភាគហ៊ុន បានរងការខាតបង់ ដោយសារដៃគូរកស៊ីជាមួយគ្នាមិនមានភាពស្មោះត្រង់ ហើយត្រូវលក់ផ្ទះ និងរបស់របរផ្សេងៗគ្មានសល់ ដើម្បីសងទៅម្ចាស់បំណុល និងបានប្ដូរមករស់នៅផ្ទះជួលវិញ។
លីដា បានពោលថា ស្ថានភាពអាក្រក់បែបនេះបានកើតឡើង នៅបីខែមុន កញ្ញា ប្រឡងសញ្ញាប័ត្របាក់ឌុប ។លីដា មានអារម្មណ៍តែលតោលជាខ្លាំង ហើយមនុស្សជាច្រើន ដែលធ្លាប់រាប់អានគ្នាជិតស្និតក៏ត្រូវកាត់ផ្ដាច់បន្តិចម្តងៗ។ មិនត្រឹមប៉ុណ្ណឹងអ្វី ដែលធ្វើឲ្យចង់ចាំបំផុតនោះសូម្បី តែគូរដណ្ដឹង ដែលបានភ្ជាប់ពាក្យរួចហើយ ក៏បានផ្ដាច់ពាក្យទៅវិញដែរ។
លីដា បានពោលថា មុខម្ហូប ដែលញ៉ាំជាមួយបាយ ជាប្រចាំគ្រានោះគ្មានអ្វីក្រៅពីចេកទុំនោះទេ។ចេកទុំ ដែល លីដា ប្រៀបប្រដូច នឹងសាច់កាប់ ឬសាច់ទាខ្វៃដ៏មានឪជារស់ជាបំផុត។
“ពេលហ្នឹងខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចជារស់នៅ ក្នុងឋាននរកអីចឹង រហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន ទើបខ្ញុំដឹងពូមួលហេតុដែលមនុស្សខ្លះជួបបញ្ហាផ្លូវចិត្តរហូតចង់ សម្លាប់ខ្លួន។ខ្ញុំយល់ពីអារម្មណ៍ហ្នឹងច្បាស់ គឺគ្រួសារបែកបាក់ បូករួម នឹងមនុស្សជាទីស្រលាញ់បែកឆ្ងាយពីយើង ។ពេលហ្នឹងខ្ញុំសឹងតែមិនហ៊ានមើលមុខម៉ាក់ ខ្ញុំទេ គាត់ពិបាកចិត្ត គាត់ចុះស្គមជាខ្លាំង”។ទាំងនេះគឺជាការលើកឡើងរបស់លីដា។
ចប់បាក់ឌុបអត់លុយរៀបមហាវិទ្យាល័យ
ដោយសារស្ថានភាពគ្រួសារ មានភាពដុនដានខ្លាំង លីដា មិនមានលទ្ធភាពបន្តការសិក្សានៅ មហាវិទ្យាល័យនោះទេ។ប៉ុន្តែទោះមិនបានបន្តការសិក្សានៅ មហាវិទ្យាល័យយ៉ាងណា លីដា បានឆ្លៀតសិក្សាភាសាអង់គ្លេស នៅព្រះវិហារជីវិតថ្មី។ការរៀនភាសាអង់គ្លេសនៅ ព្រះវិហារជីវិតថ្មី មានការរឹតបន្តឹងជាខ្លាំង ទាំងការសិក្សា និងវិន័យម៉ោងពេល។ទីបំផុត ការរឹតបន្តឹងទាំងនេះកាន់តែធ្វើឲ្យ លីដា យកចិត្តទុកដាក់ ក្នុងការសិក្សា រហូតទទួលលទ្ធផលល្អទាំងភាសាអង់គ្លេស ជំនាញកុំព្យូរទ័រ និងការិយាល័យយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ។
គួរឲ្យស្តាយជាប់អាហារូបករណ៍នៅបរទេស តែបោះបង់ចោល
នៅឆ្នាំ២០០២ លីដា បានជាប់អាហារូបករណ៍ សិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យមេគង្គកម្ពុជា ផ្នែកច្បាប់។សិក្សានៅទីនោះបានមួយឆ្នាំ លីដា ក៏បានជាប់អាហារូបករណ៍បន្តសិក្សានៅប្រទេសថៃលើមុខវិជ្ជាច្បាប់ ។ចំពោះនិស្សិត ដែលទទួលបានអាហារូបករណ៍ពេញលេញ ដូច លីដា មិនបាច់បង់ថ្លៃសិក្សានោះទេ។ប៉ុន្តែត្រូវរ៉ាប់រង លើថ្លៃសម្ភារៈសិក្សា ថ្លៃស្នាក់នៅ ព្រមទាំងអាហារហូបចុកប្រចាំថ្ងៃ។
ពេលនោះនាយកសាលាសុខចិត្តធានាជួយចេញថ្លៃ ស្នាក់នៅឲ្យ លីដា។ចំណែកការហូបចុកប្រចាំថ្ងៃគឺជាបន្ទុក របស់ លីដា ហើយលុយទិញឯកសារ អាចធ្វើការងារក្រៅម៉ោង ដើម្បីយកមកទិញសៀវភៅរៀនក៏បាន។
ប៉ុន្តែគួរឲ្យស្ដាយទីបំផុតសម្រាប់ និស្សិតមួយរូប ដែលបានខិតខំប្រឹងប្រែងសិក្សា រហូតទទួលបានអាហារូបករណ៍ទៅសិក្សានៅបរទេសជាប់ហើយបែរគ្មានឱកាសទៅ សិក្សា ដោយសារស្ថានភាពគ្រួសារមិនអាចផ្គត់ផ្គង់ថ្លៃហូបចុកប្រចាំថ្ងៃនៅ ឯប្រទេសថៃបាន។នៅគ្រាដែលនិស្សិតភាគច្រើនប្រាថ្នាចង់បាន អាហារូបករណ៍នេះជាទីបំផុតមកនោះ។លីដា បានរៀបរាប់ទៀតថា៖ “ខ្ញុំចាំបានថា ពេលនោះប៉ាខ្ញុំបានធ្លាក់ខ្លួនរត់ម៉ូតូឌុប ជាមួយនឹងម៉ូតូចាស់មួយគ្រឿង ដើម្បីប្រាក់តិចតួចផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារ”។
សាសនារំលែកវិបត្តិផ្លូវចិត្ត
ដើមឡើយជាមនុស្ស ដែលធ្លាប់ជឿលើសមត្ថភាពខ្លួនឯង។ប៉ុន្តែបន្ទាប់ពីមានបញ្ហាផ្លូវ ចិត្តសាសនាបានរួមចំណែកយ៉ាងខ្លាំង ធ្វើឲ្យអារម្មណ៍ របស់ លីដា មានភាពស្ងប់ស្ងាត់ និងមានពន្លឺឡើងវិញ។ មិនត្រឹមប៉ុណ្ណឹង លីដា បានយល់ពីការកំណត់គោលដៅជីវិតយ៉ាងពិតប្រាកដមួយ។លីដា បានធ្វើការងារស្ម័គ្រចិត្តជាច្រើន ចាប់ពីឆ្នាំ២០០៥ ដល់ឆ្នាំ២០០៧ ក្នុងនាមអ្នកកាន់គ្រឹស្ទបរិស័ទម្នាក់នៅ ព្រះវិហារសាសនាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ។
បញ្ចប់ការងារស្ម័គ្រចិត្តវិលមករកការងាររកចំណូលវិញម្ដង
អំឡុងឆ្នាំ ២០០៧ លីដា បានចូលបម្រើការងារនៅ សណ្ឋាគារមួយ ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ ក្នុងតួនាទីជា អ្នកទទួលភ្ញៀវ ដោយទទួលបានប្រាក់ខែដំបូងចំនួន ៨០ ដុល្លារ ដោយសារគ្មានបរិញ្ញាបត្រ។ធ្វើការងារ នៅទីនោះបីខែ លីដា ត្រូវបានដំឡើងតួនាទីជាបន្តបន្ទាប់ និងក្លាយជាអ្នកទទួលខុសត្រូវធំមួយ នៅក្នុងសណ្ឋាគារនោះ។
ខ្ចីប្រាក់ពីព្រះវិហារ បង់រៀនមហាវិទ្យាល័យ
ធ្វើការងារនៅសណ្ឋាគារបានបីខែ នាំឲ្យ លីដា មានបំណងចាប់យកជំនាញផ្នែកសណ្ឋាគារ និងបដិសណ្ឋារកិច្ច នៅសាកលវិទ្យាល័យន័រតុន។ប៉ុន្តែដោយសារគ្មានលុយបង់រៀនមហាវិទ្យាល័យ លីដា បានខ្ចីប្រាក់ពីព្រះវិហារយកទៅបង់ថ្លៃសាលា ក្នុងរយៈពេល១ឆ្នាំម្តងៗ ដោយត្រូវកាត់សងមកវិញជារៀងរាល់ខែ ក្នុងចំនួនតិចតួច។
ប្រឡងជាប់ជាអ្នកចម្រៀងនៅស្ថានីយប៉ុស្តិ៍លេខ៣
ក្រៅពីកិច្ចការងារដ៏មមាញឹក និងមានចិត្តស្រឡាញ់សិល្បៈចម្រៀងតាំងពីតូច ផង នោះ នៅឆ្នាំ២០០៧ ដដែល លីដា ក៏បានជាប់ជាតារាចម្រៀងភាសាចិន ក្នុងកម្មវិធីមួយរបស់ស្ថានីយទូរទស្សន៍ប៉ុស្តិ៍លេខ៣។ក្រោយជាប់ ជាតារាចម្រៀងនៅពីស្ថានីយទូរទស្សន៍ ប៉ុស្តិ៍លេខ៣ រួចមក បាននាំឲ្យ លីដា ចាប់ផ្តើមមានទីផ្សារ ក្នុងនាមជាតារាចម្រៀងថ្មោងថ្មី និងពិធីករនៅតាមឆាកប្រគំតន្ត្រីនានា។
មិនយូរប៉ុន្មាន ការងារជា អ្នកចម្រៀង និងពិធីករកាន់តែមមាញឹកឡើង ជាពិសេសនៅថ្ងៃសៅរ៍ និងថ្ងៃឈប់សម្រាក។ កញ្ញា សប្បាយចិត្តនឹងបំពេញកិច្ចការងារនេះ ព្រោះការងារនេះហើយ ដែលផ្តល់ប្រាក់ចំណូលមួយផ្នែកសម្រាប់បន្តការសិក្សា។លីដា បានបង្ហាញមុខមំាំថា រហូតថ្ងៃខ្លះទោះត្រូវជួបបញ្ហាសុខភាពយ៉ាងណាក៏ស៊ូទ្រាំជម្នះ នឹងឡើងច្រៀងលើឆាក ដែលអ្នកផេ្សងមើលមិនដឹង។ “ពេលមួយខ្ញុំត្រូវទៅច្រៀង ក្នុងកម្មវិធីមួយ ដោយសារមានបញ្ហាសុខភាពពេលច្រៀងចប់ ជើងទាំងគូររបស់ខ្ញុំឡើងញ័រ ខ្ញុំខ្សឹបយំម្នាក់ឯងនៅខាងក្រោយឆាក។ប៉ុន្តែខ្ញុំនៅតែស៊ូ ទ្រាំការលំបាក ហើយនិយាយប្រាប់ខ្លួនឯងថា សូមកុំទន់ជ្រាយឲ្យសោះ បើអ្នកទន់ជ្រាយ អ្នកនឹងក្រ”។
រៀនចប់បានមួយឆ្នាំ លីដា អាចមានលទ្ធភាពសងប្រាក់ទៅព្រះវិហារ តាមការ កំណត់ទិសដៅសម្រាប់ខ្លួនឯង ដែលបានមួយផ្នែកពីការងារជាអ្នកចម្រៀង និងពិធីករ ក្នុងកម្មវិធីប្រគំតន្ត្រី។លីដា បានបន្ថែមថា៖ “អ្នកខ្លះអាចសួរខ្ញុំថា តើបានប្រាក់មកពីណាច្រើនយ៉ាងនេះ ដើម្បីសងទៅព្រះវិហារ។ប៉ុន្តែអ្វីៗគឺបានមកពីការខិតខំប្រឹង ប្រែង ដែលជាកម្លាំងញើសឈាមផ្ទាល់ខ្លួន”។
កន្លែងការងារថ្មី មានឱកាសរកលុយបានច្រើន តែមិនប្រថុយ
ឈប់ការងារពីកន្លែងចាស់ លីដា បានប្ដូរទៅធ្វើនៅកន្លែងថ្មីមួយផ្សេងទៀត ដែលមានទាំងផ្នែកសេវាកម្មសណ្ឋាគារ និងក្លឹបកម្សាន្ត។ថ្វីត្បិតជាបុគ្គលិកធ្វើការងារនៅផ្នែក ការិយាល័យ និងមានតួនាទីជាជំនួយការនាយក ក៏ពិតមែន តែ លីដា ក៏ធ្លាប់រងការអូសទាញឲ្យទៅបម្រើការងារ ដែលទទួលបានប្រាក់ចំណូលច្រើននៅ ក្នុងក្លឹបនោះដែរ តែមិនហ៊ានប្រថុយ ដោយសារបានកំណត់ទិសដៅខ្លួនឯងច្បាស់លាស់ និងគ្មានបំណងអ្វីក្រៅពីធ្វើការងារនៅ ក្នុងការិយាល័យ ដើម្បីទទួលបានបទពិសោធន៍ និងប្រាក់បៀវត្ស ដើម្បីបញ្ចប់ការសិក្សាបរិញ្ញាបត្រនោះឡើយ។ដូច្នេះ ពាក្យអូសទាញទាំងនេះមិនមានទម្ងន់ សូម្បីបន្តិច សម្រាប់ លីដា។
ក្រៅពីការងារដ៏មមាញឹកលីដា បានយកចិត្តទុកដាក់លើការសិក្សាជាទីបំផុត និងមិនដែលស្គាល់ឡើយការចូលគេងពីក្បាលព្រលប់។លទ្ធផលចុងក្រោយ ពីការព្យាយាម លីដាបានរៀនចប់ថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រជាស្ថាពរ និងបានជាប់ចំណាត់ថ្នាក់លេខ១ លើការប្រលងសរសេរអត្ថបទប្រចាំសាលាផ្នែកសណ្ឋាគារ និង ទេសចរណ៍នៅសាកលវិទ្យាល័យន័រតុន។លីដា បានចាត់ទុកថា នេះគឺជាភាពជោគជ័យធំមួយសម្រាប់ជីវិតខ្លួនឯង។
ចេះឆក់យកឱកាស បើកអាជីវកម្ម ដោយខ្លួនឯង
ដោយសារមានស្គាល់មិត្តភ័ក្ដិជិតដិត ដែលមានបទពិសោធន៍ផ្នែករៀប ចំកម្មវិធីប្រគំតន្ត្រី ឲ្យក្រុមហ៊ុនជាច្រើន ព្រមទាំងខ្លួនឯងផ្ទាល់ក៏ធ្លាប់ធ្វើជាអ្នកចម្រៀង និងពិធីករនៅតាមឆាកប្រគំតន្ត្រីជាច្រើនផងនោះ លីដា បានឆក់យកឱកាស ប្រមូលមិត្តភ័ក្ដិជិតដិត បួននាក់ទៀត ចាប់ផ្ដើមបង្កើតក្រុមរៀបចំព្រឹត្តិការណ៍ប្រគំដន្ត្រី និងតាំងពិព័រណ៍ផេ្សងៗ ដោយស្វែងរកម្ចាស់ឧបត្ថម្ភកម្មវិធីខ្លួនឯង។
មិនយូរប៉ុន្មាន ក្នុងពិធីអបអរសាទរបុណ្យឆ្លងឆ្នាំសាកល២០១១ ឆ្លងចូល ២០១២ លីដា រួមនឹងមិត្តភ័ក្ដិរួមក្រុមបានបង្កើតកម្មវិធី ប្រគំតន្ត្រីឆ្លងឆ្នាំមួយនៅកោះពេជ្រ បន្ទាប់ពីបានគៀងគរ រកម្ចាស់ឧបត្ថម្ភកម្មវិធី ព្រមទាំងដៃគូរសហជាច្រើនចូលរួម។នេះជាជំហានផ្ដើមរកស៊ីដំបូង។ ទោះជួបឧបសគ្គខ្លះក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែអ្វីៗ បានដំណើរការទៅយ៉ាងល្អប្រសើរ មិនត្រឹមប៉ុណ្ណឹងក៏បានផ្តល់នូវបទពិសោធន៍ថ្មីៗបន្ថែមទៀត ជាជាងប្រាក់ចំណេញដែល លីដា និងក្រុមទាំងមូល ទទួលបានយ៉ាងតិចតួចស្ដួចស្ដើងបំផុតនោះ។
ក្រុមហ៊ុនមិនផ្លូវការមួយត្រូវបានបង្កើតឡើង
VR Media គឺជាឈ្មោះក្រុមហ៊ុនមិនផ្លូវការមួយត្រូវបានបង្កើតឡើង ដោយបានចំណាយដើមទុនតិចតួចបំផុត និងមានទទួលសេវាកម្មផ្នែកផ្សព្វផ្សាយការប្រគំដន្ត្រី ការរៀបចំកម្មវិធីសម្ពោធផលិតផលនៅតាមក្រុមហ៊ុន និងការតាំងពិព័រណ៍ផលិតផលជាដើម។ ហើយនឹងមានដាក់ចេញនូវយុទ្ធសាស្ត្រមួយច្បាស់លាស់ ដើម្បីទាក់ទាញអតិថិជន។
ក្រោយមកការសិក្សាទៅលើចំណុចល្អ ដើម្បីអភិវឌ្ឍន៍ខ្លួនជាអ្នកផ្ដល់ជូនសេវាកម្មជូនដល់អតិថិជន ក៏នៅធ្វើតែជាបន្ត។ជាក់ស្ដែងទាំងរាល់មានការអញ្ជើញឲ្យចូល រួម ក្នុងកម្មវិធី សមាជិក ដែលតំណាងឲ្យក្រុមហ៊ុនមិនផ្លូវការមួយ នេះតែងបែបចែកគ្នាសិក្សា ដោយផ្ទាល់ភ្នែក ពីការរៀបចំកម្មវិធីតាំងពិព័រណ៍ ពិធីសម្ពោធផលិតផលរបស់ក្រុមហ៊ុននានា និងការប្រគំតន្ត្រីក្រុមហ៊ុនរបស់ក្រុមហ៊ុនដ៏ទៃ ដើម្បីទុកជាការដកបទពិសោធន៍។មិនត្រឹមប៉ុណ្ណឹង របៀបនៃការធ្វើពាណិជ្ជកម្ម តាមវិទ្យុ ទូរទស្សន៍ និងផ្តាំប៉ាណូធំៗ តាមប្រព័ន្ធអ៊ីនធ័រណេត ក៏ត្រូវបានសិក្សាផងដែរ។
ដោយសារមានយុទ្ធសាស្ត្ររក្សាទំនាក់ទំនងល្អជាមួយអតិថិជនVR Media ដែលតំណាងឲ្យសេវាកម្មរបស់យុវជនមួយក្រុម និងមានកញ្ញា តាក់ ពិសិដ្ឋរដ្ឋលីដា ជាអ្នកផ្ដួចផ្ដើម ជាបន្តបន្ទាប់បានទទួលការគាំទ្រពីអតិថិជន និងបានទទួលរៀបចំកម្មវិធីទាំងតូចទាំងធំឲ្យក្រុមហ៊ុនជាហូរហែ។ បើតាម តាក់ ពិសិដ្ឋរដ្ឋលីដា ការរក្សានូវទំនួលខុសត្រូវ និងទំនុកចិត្តជូនខ្ពស់អតិថិជន ក្នុងនាមជាអ្នកផ្តល់សេវាកម្ម ដោយសុចរិត គឺជាកម្លាំងជម្រុញមួយនាំឲ្យអតិថិជន កាន់តែផ្តល់ទំនុកចិត្តច្រើនឡើង។
ក្រុមហ៊ុនផ្លូវការមួយត្រូវបានបង្កើតឡើង
នៅចុងឆ្នាំ២០១២ ក្រុមហ៊ុនផ្លូវការមួយ ដែលមានឈ្មោះថា We Are (VR)Trading Co.ltd ត្រូវបានបង្កើតឡើង ដោយមាន កញ្ញា តាក់ ពិសិដ្ឋរដ្ឋលីដា ជាអ្នកគ្រប់គ្រងទូទៅ។
កញ្ញា តាក់ ពិសិដ្ឋរដ្ឋលីដា វ័យ ២៩ គឺជាប្រធានក្រុមហ៊ុន We Are (VR) Trading Co.ltd ដែលជាក្រុមហ៊ុនមួយ បានផ្តល់នូវទំនុកចិត្ត ព្រមទាំងទទួលបានការគាំទ្រ ពីសំណាក់អតិថិជន ទាំងជាតិ និងអន្តរ ជាតិ ដោយទទួលបានប្រាក់ចំណូលគុណ នឹងពីរបើប្រៀបធៀប នឹងឆ្នាំមុន។បច្ចុប្បន្ន កញ្ញា តាក់ ពិសិដ្ឋរដ្ឋលីដា បានបំពេញកាតព្វកិច្ចជាកូនស្រីដ៏ល្អម្នាក់ ដែលអាចលើកស្ទួយជីវភាព និងកិត្តិយសគ្រួសារ ដែលបាត់បង់កាលពីជាង ១០ ឆ្នាំមុន ឲ្យវិលមកវិញបន្តិចៗម្តងៗ។លីដា អាចមានលទ្ធភាពទិញផ្ទះ និងមានរថយន្តផ្ទាល់ខ្លួនផងដែរ។ពេលនេះឪពុក ម្តាយ លីដា មានមោទនភាពចំពោះកូនស្ទើររកអ្វីថ្លែងពុំបាន។ប៉ុន្តែអ្វីដែលគួរអោយ កត់សម្គាល់បន្ថែមទៀតនោះ លីដានៅតែបន្ត ទទួលធ្វើការងារជាពិធីការីក្រៅម៉ោងសម្រាប់កម្មវិធីផ្សេងៗដដែល ដោយការគូសបញ្ជាក់ថា៖ “នោះជាអ្វី ដែលខ្ញុំចូលចិត្ត និងជាការរំលឹកដល់ការងារមួយដែលជួយសម្រាលភាពតានតឹងពេលដែលជីវិត ខ្ញុំជួបការលំបាក”។
បទពិសោធជីវិត
ឆ្លងកាត់ការលំបាកជាច្រើនបានធ្វើឲ្យ លីដា ផ្លាស់ប្តូរ ពីក្មេង ដែលធ្លាប់ជាមនុស្សម្នាក់មាន ចិត្តមានះ មកជាមនុស្សម្នាក់ ដែលមានភាពរឹងមាំ។រឹងមាំចង់សំដៅលើភាពឯករាជ ដោយខ្លួនឯង ហ៊ានប្រឈមមុខចំពោះបញ្ហាទាំងឡាយ និងការចេះកំណត់គោលដៅមួយច្បាស់។ពេលខ្លះ ដើម្បីសម្រេចគោលដៅត្រូវដើរផ្លូវមួយតែឯង ខណៈអ្នកទៀតបានជ្រើសរើសផ្លូវដើរផេ្សង។មិនយកជីវិតខ្លួនឯងទៅ ប្រៀបធៀប នឹងអ្នកដ៏ទៃ។ខិតខំប្រឹងប្រែងធ្វើការងារ ដោយយកចិត្តទុកដាក់ និងឲ្យអស់ពីលទ្ធភាព។ស្វែងយល់ពីការងារនៅចំពោះមុខឲ្យបានច្រើន ។ចង់រកស៊ីអ្វីដ៏អាចទៅរួចដែរ កាលបើមានទិសដៅច្បាស់លាស់ និងមានចំណេះដឹងច្រើន។
ជាចុងក្រោយ លីដា បានប្រៀបប្រដូចឱកាសមកដល់សម្រាប់មនុស្សម្នាក់ៗ ដូចជានឹងខ្យល់យ៉ាងដូច្នេះដែរ។យើងត្រូវចេះចាប់យកឱកាសភ្លាមៗ មិនត្រូវបណ្ដែតបណ្ដោយឲ្យ ឱកាសល្អផុតទៅដោយងាយៗឡើយ។ម្យ៉ាងពេលធ្វើការងារមិនត្រូវប្រើតែ កម្លាំងធ្វើការងារនោះទេ ត្រូវចេះគិតឲ្យបានច្បាស់លាស់ ហើយសួរខ្លួនយើងថា ចង់បានអ្វី ចាំធ្វើនៅពេលក្រោយ ពីព្រោះមនុស្សច្រើនគ្នា បើធ្វើការងារយកកម្លាំងទៅធ្វើ ហើយចង់បានតែលុយ អាចធ្វើរឿងខុសច្រើន ដែលក្បត់ និងឧត្ដមគតិរបស់ខ្លួនឯង។ការងារជាក្រុមគឺជាឬសគល់នៃភាពជោគជ័យ។ ត្រូវចេះធ្វើការងារជាក្រុម និងមានទំនាក់ទំនងល្អគ្រប់ពេល។គ្រួសារគឺជាមូលហេតុគ្រប់យ៉ាង ទាំងអស់។សម្រាប់ លីដា ដោយសារតែគ្រួសារគឺជាគោល នោះហើយដែលជាកត្តាដែលជួយឲ្យ លីដាប្រកបរបរដែលសុចរិត។
បណ្ដាំចុងក្រោយ ដែល លីដា បានទទួលពីជីតា របស់ លីដា នោះ គឺចំណេះវិជ្ជាគឺជាអ្វីដែលលីដាត្រូវតែតស៊ូយកឲ្យបាន បើទោះជាមានឧបសគ្គយ៉ាងណាក៏ឲ្យ។
តើយុវវ័យយល់យ៉ាងដែរ ការតស៊ូ របស់ លីដា?
No comments :
Post a Comment